Het spel van Joran

Afgelopen week vertelde Joran mij aan de telefoon met trots in zijn stem dat hij zelf een tekenoefening had bedacht. Daar wilde ik natuurlijk wel meer over weten! Een paar dagen later zag ik hem en liet hij mij zien wat hij allemaal had getekend en bedacht. Het bleek om een heus echt spel te gaan waarover hij me vol vuur en enthousiasme tekst en uitleg gaf. “Ga maar even lekker zitten” zei hij “want dit duurt wel even”. 

De draken stellen allemaal een persoon voor uit de familie- en vriendenkring van Joran

Het spel

De spelers in het spel bleken draken te zijn, die personen voorstelden in zijn directe omgeving. De tekenopdracht van het familiebos die wij ooit hadden gedaan, had hem op het idee gebracht om familieleden en vrienden af te beelden als draken. Alvorens een draak te tekenen, liet hij een persoon kiezen uit een aantal krachten, zoals hij het zelf verwoordde: lucht, water, gras, ijs, bliksem, aarde, vuur. Op basis van twee gekozen krachten, tekende hij vervolgens specifiek voor die persoon een draak. Inmiddels had hij zes draken getekend, eentje voor zijn moeder, zijn zus Anne, opa en oma, zijn vriendje Bram en eentje voor zichzelf. 

De verschillende kastelen

Het spelbord

Het spel begint met het plaatsen van de verschillende draken in één van de kastelen. Deze kastelen corresponderen met de diverse, hierboven genoemde, krachten en worden aan de randen van het speelbord neergelegd. In elk kasteel kan slechts één draak zitten. Als een aantal draken dezelfde krachten hebben, moet er dus een keuze worden gemaakt waar de draak wordt geplaatst. Is geen van de corresponderende kastelen meer vrij, dan mag die persoon zelf een ander kasteel kiezen. Doel van het spel is, zo vertelde Joran mij, ‘om iedereen van het veld te ruimen’. En alhoewel ik een groot voorstander ben van coöperatieve spelen, hield ik mijn mond. Zijn enthousiasme en creativiteit was zo groot, dat wilde ik niet verstoren. Ik wilde hem juist ruimte geven om dit te kunnen uiten. 

Robin Hood, ook hier heeft hij als taak om het geld onder de spelers te verdelen.

Ik was ook oprecht onder de indruk van wat hij allemaal ontwikkeld had en stelde hem er allerlei vragen over. Er was ook zoveel om over te vragen: de rol van Robin Hood in het spel, hoe je ‘in gevecht’ kan raken met een andere draak, hoe je aan meer geld of artikelen kunt komen, met hoeveel dobbelstenen je moet gooien en natuurlijk ook hoe je een andere draak kunt verslaan. Op zijn beurt was hij weer zo blij met al mijn vragen, omdat deze hem hielpen de spelregels van het spel verder te ontwikkelen. De puurheid waarmee hij liet blijken dat hij zo gelukkig werd van de aandacht die ik aan hem en het spel gaf, was ontroerend om te zien.

De kracht van tekenen

“Ga je hierover in je blog schrijven?” vroeg hij mij. “En doe je dat zondag al?!” Nauwgezet houdt hij mijn blog in de gaten en elke keer informeert hij weer hoe vaak de artikelen worden gelezen. Indirect geniet hij van de aandacht die hij krijgt, doordat zijn tekenervaringen worden gelezen door tal van mensen. Ik gun hem die aandacht, omdat ik merk hoe goed hem dit doet. Al eerder had hij mij een keer verteld waarom hij het zo leuk vindt om samen te tekenen. En ook nu kwam hij daar weer op terug. Ik vroeg hem het eens op te schrijven wat hem nu zo aanspreekt in tekenen en hij verwoordde het als volgt: “Ik vind tekenen zo leuk, omdat je je fantasie kan zien en omdat je er niks mee moet. En ja, het is gewoon leuk!” Prachtig om te lezen, te meer omdat ik weet hoe moeilijk het vaak voor hem is om zijn perfectionisme en competitiedrang los te laten.

Voor mij symboliseert zijn opmerking dat het tekenen op een dieper niveau door werkt in zijn ontwikkeling. Margot Janssen, lerares van de tekenopleiding bij de Toverboom, benadrukt de helende werking van tekenen. Zelf vergelijk ik tekenen wel eens met een oase: een plek waaraan kinderen zich kunnen laven, nieuwe energie kunnen opdoen en zich weer gesterkt voelen om verder te gaan. In een tijd waarin kinderen met een veelheid aan prikkels te maken hebben en de prestatiedruk soms hoog kan zijn, kan een dergelijke oase een ontspannende en evenwicht herstellende werking hebben. 

Onbegrensde mogelijkheden

“Het spel is nog niet helemaal af” zo vertrouwde Joran mij toe. “En natuurlijk moet ik het eerst zelf nog goed uittesten, voordat het op de markt komt”. Maar duidelijk was wel dat hij er grootse verwachtingen van heeft. Dat durven denken in onbegrensde mogelijkheden is een kwaliteit waar wij als volwassenen nog van kunnen leren, denk ik wel eens. En zo word ook ík iedere keer weer geïnspireerd door de kinderen.